اشعار شهادت حضرت زهرا(سلام الله علیها)

      برهم بساط شادی کاشانه می زنی
      وقتی که حرف رفتن از این خانه می زنی

      کم کم که برگ برگ درخت می شودکبود
      رنگ خزان به چهره ی گلخانه می زنی

      با هر نفس چو شمع سحر ذوب می شوی
      آتش به بال کوچک پروانه می زنی

      تنها زمان دیدن بابا به چهره ات
      دیدم تبسمی که غریبانه می زنی

      دیشب که خواب چشم مرا لحظه ای ربود
      دیدم دوباره موی مرا شانه می زنی

      حسن لطفی

      ********************


      روزي كه راه كوچه را سد كرده بودند
      انبوه غم بر قلب احمد كرده بودند

      اول فدك را غصب كردند ، بعد از آن هم
      كار پليدي كه نبايد كرده بودند

      چون ديده بودند پشت در زهرا نمرده
      پس قصد سيلي مجدد كرده بودند

      آيا ندانستند از اين كوچه بسيار
      جمع ملائك رفت و آمد كرده بودند

      زهرا چنين مي گفت با خود كاش قبل از
      سيلي زدن اين بچه را رد كرده بودند

      دور از نگاه مرتضي هر گوشه طفلي
      آرام اما گريه بي حد كرده بودند !

      بعد از فراق فاطمه اين خانواده
      زان كوچه آيا رفت و آمد كرده بودند ؟

      از كودكي در پاسخ اين يك سوالم
      از چه مسير كوچه را سد كرده بودند ؟

      ياسر مسافر

    ********************


      ز بی محلی همسایه های این کوچه
      دلم گرفته شبیه هوای این کوچه

      حسن بگو پسرم جای امن می بینی؟
      کجا پناه بگیرم کجای این کوچه؟

      بیا عزیز دلم تا به خانه راهی نیست
      خدا کند برسیم انتهای این کوچه

      از این مکان و از آن دست می شود فهمید
      کبود می شوم از تنگنای این کوچه

      رسید؛ چشم خودت را ببند دلبندم
      که پیر می شوی از ماجرای این کوچه

      قباله فدکم را بده به من نامرد
      نزن. بترس کمی از خدای این کوچه

      خداکند که علی نشنود چه می گوئی
      که آب می شود از ناسزای این کوچه

      مصطفی متولی

        ********************


      چقدر آرد نشسته است روی دامانت
      فدای گردش دستاس آسیا بانت

      از آن زمان که تو را از بهشت آوردند
      نشسته اند ملایک سَرِ خیابانت

      همیشه فصل بهاری - همیشه سر سبزی
      اگر چه پر شده از برگ زرد گلدانت

      ببین که پلک خداهم به هق هق افتاده است
      به گریه های کبودِ بدون پایانت

      سرِ مزار تو حتی مدینه محرم نیست
      خدا برای همین است کرده پنهانت

      الا مسافر گندم نخورده ی دنیا
      چقدر آرد نشسته است روی دامانت

      علی اکبر لطیفیان

    ********************

      در چشمهای تو خدا را دید مولا
      با تو به خود بر خلق می بالید مولا

      در خانه ای که خشت خشتش از بهشت است
      بوی خدا را از تو می بوئید مولا

      از چشمه ی فیض شما ای کوثر ناب
      هر روز جام عشق می نوشید مولا

      با اشکهایت اشک او می شد سرازیر
      با خنده هایت زود می خندید مولا

      آن روز وقتی پشت در رفتی ندیدی
      از غیرتش بر خویش می پیچید مولا

      پشت خدا خم شد ز بار غصه وقتی
      از درد بازوی تو می لرزید مولا

      جبریل با خیل ملائک روصه خوانت
      وقتی به قبر تو لحد می چید مولا

      وقتی که سر می کرد زینب چادرت را
      او را میان گریه می بوسید مولا

      امروز بر خاک مزارت اشک مهدی ست
      دیروز بر قبر تو می نالید مولا

      محسن عرب خالقی

    ********************


      ای مقدس ترین کلام خدا
      بر تو و عصمتت سلام خدا

      کوثر چشمه های نوری تو
      ای زلالین سبوی جام خدا

      بر نبی بعد از آن تجرد محض
      تو مطهرترین پیام خدا

      مصطفی گفت :دخترم زهرا
      محترم شد به احترام خدا

      بسکه اعجاز می کند نامت
      نام تو هم ردیف نام خدا

      وحی مُنزل ز لعل تو می ریخت
      خطبه هایت همه کلام خدا

      حبّ تو هر دل فراری را
      طرفة العین کرده رام خدا

      فخرم این بس ز لطف دلدارم
      در دلم حب فاطمه دارم

      ای سراج المنیر، ماه علی
      نور رویت چراغ راه علی

      با ولایت مدار تر زهمه
      یک تنه بوده ای سپاه علی

      پشت گرمی حیدر کرار
      سوی چشمان تو نگاه علی

      برق لبخند پر محبت تو
      نور امید هر پگاه علی

      چادرت را تکان بده برخیز
      شانه های تو تکیه گاه علی

      صورتت رنگ چادرت گشته
      در خسوفی مگر تو ماه علی

      در دیار سلام های غریب
      بستر پاک تو پناه علی

      می شود داغ بی کسی را دید
      بین این گریه ها و آه علی

      فخرم این بس ز لطف دلدارم
      در دلم حب فاطمه دارم

      قاسم نعمتی

    ********************

      بر بانوی مطهرمان گریه می کنیم
      بر آن همیشه بهترمان گریه می کنیم

      با این دو زمزمی که خداوند داده است
      بر آیه های کوثرمان گریه می کنیم

      بر روی بالهای سپید ملائکه
      بر آن کبود پیکرمان گریه می کنیم

      کنجی نشته ایم و کنار پیمبران
      بر دختر پیمبرمان گریه می کنیم

      بر لاله های بستر او خیره می شویم
      بر آنچه آمده سرمان گریه می کنیم

      دیر آمدیم و حادثه او را ز ما گرفت
      حالا کنار باورمان گریه می کنیم

      قبل از حساب ، صبح قیامت که می شود
      اول برای مادرمان گریه می کنیم

      علی اکبر لطیفیان

    ********************

      بال و پرم شکسته ولی باز می پرم
      هی می پرم ولی به زمین می خورد سرم

      در زیر بارشرشر این تازیانه ها
      باغ بنفشه شد همه اعضای پیکرم

      با آیه آیه خون خودم ثبت کرده ام
      من پیش مرگ رهبر و مولام حیدرم

      دلواپس حسین نباشم!خدا گواست
      با نیمه جان مانده خودباز مادرم

      این چند ماهه روی لبم خنده گل نکرد
      شرمنده ام من ازگل رخسار دخترم

      باناله های من همه جاگریه می کند
      حتی هوای خانه ابری و بسترم

      درد ازخجالت و غم حیدر گرفته ام
      دیدم شکست هیبت اودربرابرم

      من رازدند و دست یدالله بسته بود
      هی آه می کشیدکه ای وای همسرم

      مویم نمانده است اگر ازکسی نپرس
      می سوخت بین آتش این خانه معجرم

      این زخمهاکنار،همین قاتل من است
      می سوزم ازغریبی و غمهای شوهرم

      مهدی نظری

    ********************

      خسته ام ، منتظرم ، لحظه شماری سخت است
      روز و شب از غم تو گریه و زاری سخت است

      می روم گاه به صحرا که فقط گریه کنم
      گریه وقتی به سرت سایه نداری سخت است

      می روم تا در و همسایه نگویند به تو
      گوش دادن به غم فاطمه کاری سخت است

      طاقت آوردن این زخم زبان ها دیگر
      بیش از آن سیلی و آن ضربه ی کاری سخت است

      فرض کن پیش تو لیلای تو را آزردند
      بعد از آن سر به بیابان نگذاری سخت است

      بال و پر زخم ، قفس تنگ ، در این وضعیت
      زندگی از نظر هر دو قناری سخت است

      منتظر باش علی جان پدرم می آید
      تک و تنها دل شب خاکسپاری سخت است

      کاظم بهمنی

       ********************


      بی وفا داری تو عاطفه معنا نشود
      بی تو این خانه ی ما روشن و زیبا نشود

      هیچ دستی بجز این دست ورم کرده ی تو
      در گره باز نمودن ید طولی نشود

      تا قیامت بخدا گردن من حق داری
      هیچ جا شیر زنی مثل تو پیدا نشود

      تا نیفتم ز نفس یک نفس تازه بزن
      خنده کن تا گره ی بغض گلو وا نشود

      تکیه گاه من زانو زده برخیز ز جا
      تا قد و قامت مردانه ی من تا نشود

      چند روزیست در این خانه اجل می بینم
      ترسم آن است که تا رفتن تو پا نشود

      جان این دختر سجاده نشین کاری کن
      پای تابوت تو در خانه من وا نشود

      بی تو کار شب و روز من و این خانه غم است
      زندگی کردن با مثل تو، نه سال کم است

      علی اکبر لطیفیان

        ********************

      همین که دست قلم در دوات می لرزد
      به یاد مهر تو چشم فرات می لرزد

      نهفته راز «اذا زلزلت» به چشمانت
      اگر اشاره کنی کائنات می لرزد

      «هزار نکتهء باریک تر ز مو اینجاست»
      بدون عشق تو بی شک صراط می لرزد

      مگر که خار به چشمان خضر خود دیدی
      که در نگاه تو آب حیات می لرزد

      تو را به کوثر و تطهیر و نور گریه مکن
      که آیه آیه تن محکمات می لرزد

      کنون نهاده علی سر،به روی شانهء در
      و روی گونه ی او خاطرات می لرزد

      غزل تمام نشد،چند کوچه بالاتر
      میان مشک سواری فرات می لرزد

      سپس سوار می افتد ،تو می رسی از راه
      که روضه خوان شوی اما صدات می لرزد

      و عصر جمعه کنار ضریح روی لبم
      به جای شعر دعای سمات می لرزد ...

      سید حمیدرضا برقعی

        ********************

      اين بانوي آئينه و سجاده باشد
      اينك ملك در پيش او استاده باشد

      از رد پايش در دل اين كوچه پيداست
      بايد كه اين بانو پيمبر زاده باشد

      باور ندارم اين مسير ارغواني
      پيمودنش آنقدرها هم ساده باشد

      بايد هواس چادر پشمينه ‌ي او
      هنگام يورش بردن اين جاده باشد

      بايد براي ديدن هر احتمالي
      آن چشم هاي عابرش آماده باشد

      دست بدي لحن كلامش را تكان داد
      شايد جواب خطبه اش را داده باشد

      برگشت از مسجد ولي يك گوشه كز كرد
      انگار كه يك اتفاق افتاده باشد

      علی اکبر لطیفیان

       ********************

      زهرا شان تو والاست ، نه والاتر از اين حرفهاست
      چشم تو درياست، نه دريا تر از اين حرفهاست

      ابتدايت انتها و انتهايت ابتداست
      آن سر پيدات ، ناپيداتر از اين حرفهاست

      بهر تو انسيه الحورا مثالي بيش نيست
      خلقت انساني ات ، حورا تر از اين حرفهاست

      جلوه ات را مصطفي و مرتضي ديدند و بس
      چشم هاي خلق نابيناتر از اين حرفهاست

      با همين سن كمت هم نوح هجده ساله اي
      عمر كوتاه تو با معناتر از اين حرفهاست

      تو سه شب كه هيچ هر شب شهر را نان ميدهي
      سفره ي افطاري ات ، آقا تر ازاين حرفهاست

      جايگاه فاطميه در سه شب محدود نيست
      ليلة القدر علي يلداتر از اين حرفهاست

      سايه ها كوچكتر از آنند تاريكت كنند
      فاطمه جان روي تو زهرا تر از اين حرفهاست

      دست بردار اي حبيبه ، دست بر معجر مبر
      ارزش نفرين تو بالاتر از حرفهاست

      علی اكبر لطيفيان

         ********************

      نگاه سرد مردم بود و آتش
      صدا بین صدا گم بود و آتش
      بجای تسلیت با دسته ی گل
      هجوم قوم هیزم بود و آتش
      ***
      گرفتی از مدینه گفتنت را
      دریغ از من نمودی دیدنت را
      ولی با من بگو ساعت به ساعت
      چرا کردی عوض پیراهنت را
      ***
      کمی از غسل زیر پیرهن ماند
      کمی از خون خشک بر بدن ماند
      کفن را در بغل بگرفت و بو کرد
      همان طفلی که آخر بی کفن ماند

      محسن عرب خالقی

         ********************

      حقا که حقی و به نظرها نیاز نیست
      حق را به شاید و به اگرها نیاز نیست

      تو کعبه ای ، طواف تو پس گردن من است
      پروانه را به گرد حجرها نیاز نیست

      بی بال هم اگر بشوم باز می پرم
      جبریل را به همت پرها نیاز نیست

      حرف و حدیث پشت سرت را محل نده
      توحید زاده را به خبرها نیاز نیست

      گیرم کسی به یاری ات امروز پا نشد
      تا هست فاطمه به دگرها نیاز نیست

      من باشم و نباشم، فرقی نمی کند
      تا آفتاب هست، قمرها نیاز نیست

      یا اینکه من فدای تو یا اینکه هیچکس
      وقتی سرم که هست به سرها نیاز نیست

      حرف سپر فروختنت را وسط مکش
      دستم که هست حرف سپرها نیاز نیست

      محسن که جای خود حسنینم فدای تو
      وقتی تو بی کسی به پسرها نیاز نیست

      طاقت بیار ، دست تو را باز می کنم
      گیسو که هست آه جگرها نیاز نیست

      دیوار هم برای اذیت شدن بس است
      دیگر فشار دادن درها نیاز نیست

      علی اکبر لطیفیان

        ********************

      مرو که کوچه برای پرت خطر دارد
      مرو که رد شدن امروز دردسر دارد

      مگر نگفت خداوند خلقتت حتی
      برای صورت تو برگ گل ضرر دارد؟

      گمان نمی کنم این مرد بی حیا اینجا
      بدون حادثه دست از سر تو بردارد

      ز روی پوشیه زد،تازه این چنین شده ای
      که چشمهات فقط دید مختصر دارد

      نوشتند كه پيشاني ات به جايي خورد
      خلاصه ضربه ي بد اينجنين اثر دارد

      بزرگ بانوی این شهر باورت می شد
      ز خاک کوچه حسن گوشواره بردارد؟

      علي اكبر لطيفيان

********************

      زهرا اگر نبود خدا مظهری نداشت
      توحید انعکاس نمایان تری نداشت

      جز در مقام عالی زهرا فنا شدن
      ملک وجود فلسفه دیگری نداشت

      زهرا اگر در اول خلقت ظهور داشت
      دیگر خدا نیاز به پیغمبری نداشت

      فرموده اند در برکات وجود او
      زهرا اگر نبود علی همسری نداشت

      محشر بدون مهریه همسر علی
      سوگند می خوریم شفاعتگری نداشت

      حتی بهشت با همه نهر های خود
      چنگی به دل نمیزد اگر کوثری نداشت

      دیروز اگر به فاطمه سیلی نمی زدند
      دنیا ادامه داشت دگر محشری نداشت

      علی اکبر لطیفیان

    ********************

      این فاطمیه باز املاء می نویسم
      هی اشک می ریزم و زهرا می نویسم

      با اشکهایم برکتیبه های هیئت
      ازخاطرات تلخ مولا می نویسم

      ازخاطراتی که علی راپیر کرده
      خیلی دلم می سوزد ؛ اما می نویسم

      از صورتی مجروح و دستی روی پهلو
      از مرگ یک بانو معما می نویسم

      دیوارهای کوچه هاشرمنده هستند
      وقتی که کابوس حسن را می نویسم

      من می نویسم روی سینه وای مادر
      من می نویسم یک مدینه وای مادر

      وقتی که چشمان مدینه خواب می شد
      مادر میان زخم بستر آب می شد

      هربار با کوچکترین پهلو به پهلو
      بسترپُر از دریایی ازخوناب می شد

      هربار چشمش سوی نوزادی می افتاد
      دربین بغضی بی امان بیتاب می شد

      هربار که سوی حسینش خیره می شد
      ازاشکهایش گونه ها سیراب می شد

      باناله ها یش گندمُ دستاس می سوخت
      این چندماهه داشت کم کم یاس می سوخت

      زخمی ترین ریحانه تاریخ اگر شد
      بانو به جرم عشق پشت در سپرشد

      هی دست می زد پشت دستُ گریه می کرد
      می گفت حیدر هرچه شد در پشت در شد

      شهر مدینه آنقدر فکرخودش بود
      اصلا نمی فهمید شامش کی سحرشد

      وقتی عدو بر سینه ی در با لگد زد
      باخنده اش می گفت دیدی بی پسرشد

      وقتی صدای ناله ازپشت در آمد
      ضرب فشار سوی آن در بیشترشد

      پیراهنش راکه به دست زینبش دید
      می گفت واویلا،خدایا دردسرشد

      آن بانویی که مثل دریابی کران بود
      خیلی جوان اما چرا قامت کمان بود؟

      مهدی نظری

        ********************

      سنگین تـــــر از همیشه غمــی روی سینه ام
      خـــیلی دلـم برای دو خـــــط روضــــه لَـــک زده

      انــــگار وقـــت روضــــــه مـــــادر رســیده بـــــاز
      دردی که زخــــــم هـای دلـــــم را نمـــــک زده

      حـــالا رســــیده لحــــظه در هـــــم شکـستن
      بُغضی که در گـــلوی مـن اسـت و تــــرک زده

      در روزهــــای سخــت همین فــــاطمیه است
      شاید خــــدا دو چشم مـــرا هـــم محک زده

      از آن شبی که سوخت دَرِ خانه ؛ شعله اش
      آتش بـــه فـــرش و عرش و زمین و فلک زده

      آتـــش شـــراره های خــــودش را کـــــنار در
      بــر بــــال زخــــم خــــورده آن شاپــــرک زده

      بـــــانوی آسمانـــــی این خــــــاک را ؛ عدو
      آخر چرا خدا ؟ به چه جـــــرمی کـتک زده ؟

      طــومار رنـــج نــــامـــــه زهـــــراست از ازل
      داغـــی عجــیب بر دل انـــس و مــــلک زده

      سید رضا والا

       ********************

    جایی برای کوثر و زمزم درست کن
      اسماء برای فاطمه مرهم درست کن

      تابوت کوچکی که بمیرم درون آن
      با چند تخته چوب برایم درست کن

      تا داغ این شقایق زخمی نهان شود
      تابوتی از لطافت شبنم درست کن

      مثل شروع زندگی مرتضی و من
      بی زرق و برق و ساده و محکم درست کن

      از جنس هیزمی که در خانه سوخت ،نه
      از چند چوب و تخته محرم درست کن

      طوری که هیچ خون نچکد از کناره اش
      مثل هلال لاله کمی خم درست کن

      رضا جعفری